Sam(a) też piszesz? Mam dla Ciebie propozycję – wymieńmy się doświadczeniem! Poniżej znajdziesz jedną wybraną przeze mnie wskazówkę, która być może podpowie Ci, jak poprawić swój warsztat. Jeśli uznasz ją za przydatną, nie wahaj i napisz do mnie z prośbą o więcej. Ale nie ma nic za darmo – w zamian będę chciał, żebyś polubił/a mojego facebookowego fanpage’a i/lub dał(a) follow na Instagramie (@pawel.jakubowski_autor) 😉 Planuję też w przyszłości stworzyć cały newsletter, w którym podzielę się swoją wiedzą nt. wydawania i promowania książek. Jeśli masz jakieś pytania – pisz śmiało!

Bohater sam mówi o sobie w dialogu.

Z mojego doświadczenia wynika, że wielu początkujących autorów lubi jako narrator oceniać swojego bohatera. „Tomasz był głupcem, nie umiał dodać dwa do dwóch.” Czytelnik nie lubi, kiedy mu się coś narzuca i bohater, którego spróbujemy mu w ten sposób obrzydzić, najprawdopodobniej zostanie polubiony i odwrotnie – bohater, którego chcemy, żeby Czytelnik polubił, zostanie znielubiony. Jak z tego wybrnąć? Najprościej na świecie – bohater powinien sam się zaprezentować w swoich wypowiedziach, w dialogu!

– Tomaszu, ile to jest dwa plus dwa? – zapytała nauczycielka.
– Pięć, proszę pani! – odpowiedział pewnym siebie głosem chłopak.

W ten sposób Czytelnik ma wybór i sam oceni bohatera (wybór nieco pozorny, bo przecież to i tak my, jako autor włożymy tę kwestię w usta Tomasza, niemniej musimy się już nieco więcej natrudzić i ułożyć dialog, który pokaże to, co chcemy, na pewno jest to trudniejsze niż napisanie po prostu: „Tomasz był głupcem.”) Jest to bardzo prosty, ale skuteczny zabieg, o którym dowiedziałem się od jednego z redaktorów, który redagował moją książkę (nie lekceważ redakcji tekstu!)